De Verandering
Niet zo lang geleden woonde Alex in een rustig stadje, omgeven door glooiende heuvels en kabbelende beekjes.
Ondanks de vredige omgeving voelde Alex zich gevangen, verlangend naar het bruisende leven van de grote stad, dromend van een appartement op de 24e verdieping met uitzicht over de stad die nooit slaapt.
Maar diep van binnen droeg Alex een last met zich mee, een geheim dat hem verlamde.
Er was iets dat hem weerhield.
Op een heldere ochtend zat Alex aan zijn bureau, omringd door stapels boeken over zelfverbetering en het ontdekken van de kracht in jezelf.
Zijn kamer was doordrenkt met het zachte licht van de ochtendzon, die een warme gloed wierp op de pagina's vol beloften van verandering.\
Maar in plaats van deze schatkist aan kennis te openen, zocht Alex toevlucht in afleidingen.
Hij verdronk in de eindeloze stroom van Netflix-series, verloor uren op sociale media, en lag uitgezakt op zijn designerbank, elk excuus aangrijpend om maar niet te hoeven beginnen.\
Er moest iets veranderen en hij beloofde zichzelf dat hij morgen echt zou beginnen.
Maar iets hield hem tegen.
Op een avond, terwijl Alex door het park wandelde, probeerde hij de knagende gedachte aan zijn uitstelgedrag van zich af te schudden.
De bomen fluisterden zachtjes in de wind, hun bladeren ritselend in een symfonie van natuurlijke rust.
Plotseling viel zijn oog op een oude man die rustig op een bankje zat, een boek in zijn handen.
De man keek op, hun blikken kruisten, en met een vriendelijke stem nodigde hij Alex uit om naast hem te komen zitten.
Ze spraken over vele dingen, maar toen kwam het gesprek op persoonlijke groei.
De man wierp een doordringende blik op het boek dat rustte in de greep van zijn diep gegroefde handen, alsof hij elk moment iets geheims tussen de bladzijden kon ontdekken.
Het was duidelijk een oud exemplaar, de kaft vertoonde sporen van vele handen die het hadden vastgehouden en pagina's die talloze keren waren omgeslagen.
De ruggengraat van het boek was gebogen, een stille getuige van de vele uren dat het was opengeslagen en bestudeerd.
Met zorgvuldige gebaren, alsof hij afscheid nam van een oude vriend, gaf de oude man het boek aan Alex.
Hij deed dit, wetende dat dit boek, doordrenkt met wijsheid en inzichten van vele lezingen, nu bij Alex hoorde.
En terwijl de oude man wegliep, riep hij iets dat Alex's hart raakte:
"De grootste stap is het echt willen beginnen. Het volhouden is iets dat je kunt leren; het vereist oefening, maar de eerste stap moet van binnenuit komen."
Verward maar nieuwsgierig keerde Alex terug naar huis.
De volgende ochtend, terwijl de eerste stralen van de ochtendzon de kamer binnendrongen, weerstond hij de lokroep van dagelijkse afleidingen.
En sloeg met vastberaden hand het verweerde, gekreukelde boekje open.
Het greep direct zijn aandacht, en hij begon achterelkaar te lezen.
Toen gebeurde er iets wat hij nooit had durven dromen.
Maar dat vertel ik je de volgende keer…